1930 W okresie przedwojennym istnieje piłka ręczna w sekcji gier sportowych, ale nie zachowały się na jej temat informacje.

1975 Latem powołano sekcję piłki ręcznej mężczyzn, która rozpoczęła rozgrywki w lidze okręgowej - grupa B. Drużyna zakończyła rundę jesienną na drugiej pozycji, po CHKS Łódź.
Powstanie sekcji po wojnie zawdzięczamy takim entuzjastom jak - nauczyciel w-f w SP nr 11 mgr Bogdan Drozdowski i Dyrektor tej szkoły Edward Kacperczyk. Pierwszymi zawodnikami byli uczniowie tej szkoły, którzy grali i trenowali na przyszkolnym otwartym boisku. Klub chętnie udzielił im wsparcia i dał szansę kontynuowania kariery sportowej.
Skład pierwszej drużyny stanowili: Jerzy Kowalczyk, Marek Parada, Henryk Włostowski, Piotr Abramezyk, Piotr Gilner, Tomasz Wonko, Ireneusz Olczyk i bramkarz Andrzej Sipa oraz Mirosław Ołownia.
Treningi prowadził były zawodnik piłki ręcznej Stanisław Krakowiak. Kierownikiem sekcji był przez wiele lat, aż do jej rozwiązania entuzjasta tej dyscypliny sportu - Janusz Kozerawski.

1976 Zmiany administracyjne powodują powstanie ligi okręgowej województwa piotrkowskiego. Grają w niej: RUCH Piotrków, PILICA Tomaszów, KS Glinnik i PIOTRKOWIA II Piotrków. Był to dziwny sezon, w którym dwa ostatnie zespoły oddawały mecze walkowerami. Po odejściu trenera Krakowiaka treningi prowadził mgr B. Drozdowski.

1977 Po cyklu rozgrywek sezonu 1976/1977 zespół PILICY bez straty punktu dostał się do , wspólnej ligi wojewódzkiej: kielecko-radomsko-piotrkowsko-tarnobrzeskiej. Jesienią
zespół wzmocniony: L. Gruszczyńskim, W. Zającem, G. Kolińskim, M. Ołownią i W. Pawlikowskim zdobył I miejsce odnosząc 9 zwycięstw.
Zespół juniorów występując w lidze okręgowej zakończył sezon na II pozycji za KORONĄ Kielce.

1978 Zespół PILICY zakończył cykl rozgrywek 1977/1978 na pierwszym miejscu i uzyskał prawo do gry o awans do ligi terytorialnej. Decydujący mecz jednak PILICA przegrała nieznacznie z RUCHEM Radzionków.
Drużyna PILICY wygrała turniej towarzyski w Tomaszowie z okazji „Dnia Chemika".
Trenerem PILICY był krótko Kazimierz Michańkow i Jacek Piejka, który występował też jako zawodnik. W zespole grali: A. Sipa, P. Abramczyk, M. Porada, M. Ołownia, I. Olczyk, L. Gruszczyński, Zbigniew Janas, Marek Łaski (bramkarz), Krzysztof Janik, Andrzej i Wiktor Trobosiowie, Jacek Kusal, Mieczysław Rybak i Sławomir Źegota.
Jesienią grano we wspólnej lidze wojewódzkiej. Zespół PILICY zdobywa I miejsce z 10 zwycięstwami. Szkoleniem piłkarzy zajął się mgr Maciej Drygalski. Do drużyny dochodzą Tadeusz Caban, Janusz Dziubek, Janusz Sobczak i Maciej Witkowski.

Drużyna piłki ręcznej - rok 1978. Od lewej: Z. Miller - sędzia, M. Parada - kapitan, Z. Janas - bramkarz, M. Ołownia, L. Gruszczyński, M. Rybak, I. Olczyk, A. Turbas, P. Abramczyk

1979 Sezon 1978/1979 kończy PILICA zwycięstwem w połączonej lidze wojewódzkiej, ; z prawem gry o awans do ligi terytorialnej. Turniej odbywa się w Tomaszowie Maz. Do gry przystąpiły SPARTA Zabrze i RAFAMET Kuźnia Raciborska. PILICA zajęła II miejsce za RAFAMETEM. Ze względu na różne grupy terytorialne obie drużyny awansowały do rozgrywek zwanych rozgrywkami o II ligę.
PILICA trafiła do grupy 11 zespołów zajmując na półmetku 9 pozycję.

1979/80 Rok 1979 jest szczęśliwym dla sekcji. Jako zwycięzca ligi międzywojewódzkiej kielecko-radomsko-piotrkowskiej otrzymuje PILICA organizację turnieju barażowego o wejście do II ligi. Zespół trafia do łódzkiej grupy rozgrywkowej i zdobywa 6 miejsce na osiem zespołów.

1980/81 W rozgrywkach „O wejście do II ligi" zespół zajmuje IV miejsce ale pojawiają się kłopoty kadrowe. Odchodzi wielu zawodników. Na wniosek kierownictwa sekcji i trenerów drużyna seniorska wycofana zostaje z rozgrywek. Był to efekt nacisku na rezultaty czołówki i brak szkolenia młodzieży.
W 1980 roku powołane zostają zespoły szkolenia podstawowego kierowanę przez J. Olczyka, M. Paradę i S. Żegotę, jednak ich wychowankowie nie nadają się jeszcze do gry. Do rozgrywek przystępuje jedynie drużyna juniorów M. Parady, jednak na rezultaty tego szkolenia trzeba było czekać trzy lata.

1983/84 Drużyna piłki ręcznej po cyklu szkoleniowym zgłoszona zostaje do klasy międzywojewódzkiej i po zwycięskim sezonie awansuje ponownie do rozgrywek „O wejście do II ligi". Instruktor Adam Wonko prowadzi w rozgrywkach drużynę juniorów młodszych. Rozwojowi piłki ręcznej sprzyja możliwość korzystania z Hali Balonowej powstałej przy SP nr 11. Kierownictwo sekcji wspierające Marka Paradę stanowią Janusz Kozerawski i Tomasz Kurman.

1984/88 Zajęcia w sekcji prowadzili mgr Marek Parada, mgr Adam Wronko.
W kolejnych sezonach nie notuje się postępów. Drużyna gra w klasie międzywojewódzkiej, zajmując miejsca w środku tabeli. Zarząd rozważa możliwość rezygnacji z tej sekcji w przypadku braku postępów. Obiektywnie oceniając z dystansu czasowego trudno było tej sekcji dorównać popularnością i nakładom finansowym sekcji piłki nożnej.
W momencie rozpoczęcia przebudowy Hali Balonowej na obiekt stały skomplikowała się i tak już trudna sytuacja sekcji w klubie. Mecze i treningi można było prowadzić jedynie na otwartym boisku lub na boiskach przeciwników.
Piłka ręczna stała się w tym czasie typowym sportem halowym i kluby, które nie miały takich obiektów przestały się liczyć we współzawodnictwie sportowym.

Beniaminek III ligi - rok 1984 Stoją od lewej: M. Parada - trener, S. Wójciak, T. Tataradziński, D. Wolak, P. Kaczmarski, D. Gajewski, S. Bogacki, M. Kotynia, J. Kozerawski - kierownik sekcji i drużyny; klęczą: Z. Płóciennik, S. Krejpowicz, W. Juszczak, A. Gmaj, S. Żegota

1988/89 Sezon ten jest ostatnim w historii sekcji w klubie. Zespół seniorów zajął VI miejsce w lidze MW (międzywojewódzkiej), juniorzy walczyli w strefowych turniejach do MP, a młodzicy w finale MAKROREGIONU CENTRALNEGO zajęli V miejsce. Przebudowa hali posuwała się zbyt wolno naprzód, koszty sekcji rosły, a perspektywy były niejasne. Zarząd wycofał zespół z rozgrywek i zawiesił działalność sekcji.
Szczególne podziękowanie należy złożyć społecznemu kierownikowi sekcji Januszowi Kozerawskiemu i trenerom Markowi Paradzie, Ireneuszowi Olczykowi i Janowi Rokicie, którzy byli wierni sekcji aż do jej rozwiązania.